फूड .. पदार्थ... खाना... जेवण... चव.. रसना.. गंध..
स्वयंपाक करायला, रांधायला मला फार आवडतं. आयुष्यभर करत राहू शकेन अशा काही गोष्टीतली ही एक गोष्ट... जिंदगी ना मिलेगी दुबारा मधली कतरिना एका सीन मध्ये हृतिकला म्हणते तसं- under water rehna.. is like.. a meditation... माझ्या साठी स्वयंपाक करणं हे उत्तम गाणं ऐकणं, पेंटिंग करणं, ध्यान करणं किंवा निसर्गाच्या एखाद्या भव्य रूपात हरवून जाण्यासारखं आहे..
मग गडबड काय आहे? तशी काहीच नाही- पण असं नसतं.. गडबड तर असतेच.. असलीच पाहिजे..
तर गडबड ही आहे की माझा हात सढळ आहे...
म्हणजे केशर सुद्धा असं पडतं हातून जणू वेलची पूड आहे. स्वस्त, सहज हाताशी असल्यासारखं...
साखरेचा गोडवा स्वभावातला असल्या सारखा अंमळ जास्तीच असतो..
तिखट पदार्थ सुद्धा नाकावरच्या सतत वस्तीला असणा-या रागासारखा झणझणीत...
हे सगळं खपून जातं...
खरी गोची मिठाची होते...
सगळंच सढळ हाताने पडतं आणि खाणारे कौतुकाने खातात, हा अजब न्याय वर्तुळाचा मिठाला लागू कसा होईल-
मिठ तुम्हाला सवलत देतं, कमी पडलं तर वाढवता येतं-
पण जास्त पडलं तर दरवेळी सांभाळून घेतंच असं नाही-
या जास्तीच्या मिठाने अनेकदा माझी फजिती केली आहे. फक्कड जमून आलेल्या माझ्या स्वयंपाकाचा माज उतरवला आहे. वरकरणी खमंग खरपूस चवदार दिसणा-या पदार्थाला काय भुललासी वरलिया रंगा म्हणत माझी जागा दाखवून दिली आहे.
आणि हेही शिकवलं आहे, की स्वयंपाक असो सोहळा, पक्वान्नं असोत की नाती, दुध असो की उत्साह- उतू जाऊन चालत नाही.. स्वत:च्या आंतरिक उर्मीवर, देण्याच्या देऊन टाकण्याच्या उधळून टाकण्याच्या स्वभावावर ताबा हवा...
नमक तो चाहिये.. मगर....... स्वाद अनुसार......
स्वयंपाक करण्याच्या माझ्या आवडीला आजपासून शब्दांकित करायला घेतलं आहे. या ब्लॉगमध्ये रेसिपी मिळेल पण टिपिकल एक टीस्पून रवा चार टीस्पून तूप अशा पद्धतीने नाहीत.
त्या रेसिपीज का केल्या इथपासून करताना काय गंमत झाली इथपर्यंत सगळं असेल यात....
शिवाय फोटोजही असतील, बहुतेक मीच क्लिक केलेले...
कळेलच हळूहळू यात काय असेल.. पण आत्ता थांबते..
कारण....
आपलं ठरलंय... नमक.... स्वाद अनुसार....
स्वयंपाक करायला, रांधायला मला फार आवडतं. आयुष्यभर करत राहू शकेन अशा काही गोष्टीतली ही एक गोष्ट... जिंदगी ना मिलेगी दुबारा मधली कतरिना एका सीन मध्ये हृतिकला म्हणते तसं- under water rehna.. is like.. a meditation... माझ्या साठी स्वयंपाक करणं हे उत्तम गाणं ऐकणं, पेंटिंग करणं, ध्यान करणं किंवा निसर्गाच्या एखाद्या भव्य रूपात हरवून जाण्यासारखं आहे..
मग गडबड काय आहे? तशी काहीच नाही- पण असं नसतं.. गडबड तर असतेच.. असलीच पाहिजे..
तर गडबड ही आहे की माझा हात सढळ आहे...
म्हणजे केशर सुद्धा असं पडतं हातून जणू वेलची पूड आहे. स्वस्त, सहज हाताशी असल्यासारखं...
साखरेचा गोडवा स्वभावातला असल्या सारखा अंमळ जास्तीच असतो..
तिखट पदार्थ सुद्धा नाकावरच्या सतत वस्तीला असणा-या रागासारखा झणझणीत...
हे सगळं खपून जातं...
खरी गोची मिठाची होते...
सगळंच सढळ हाताने पडतं आणि खाणारे कौतुकाने खातात, हा अजब न्याय वर्तुळाचा मिठाला लागू कसा होईल-
मिठ तुम्हाला सवलत देतं, कमी पडलं तर वाढवता येतं-
पण जास्त पडलं तर दरवेळी सांभाळून घेतंच असं नाही-
या जास्तीच्या मिठाने अनेकदा माझी फजिती केली आहे. फक्कड जमून आलेल्या माझ्या स्वयंपाकाचा माज उतरवला आहे. वरकरणी खमंग खरपूस चवदार दिसणा-या पदार्थाला काय भुललासी वरलिया रंगा म्हणत माझी जागा दाखवून दिली आहे.
आणि हेही शिकवलं आहे, की स्वयंपाक असो सोहळा, पक्वान्नं असोत की नाती, दुध असो की उत्साह- उतू जाऊन चालत नाही.. स्वत:च्या आंतरिक उर्मीवर, देण्याच्या देऊन टाकण्याच्या उधळून टाकण्याच्या स्वभावावर ताबा हवा...
नमक तो चाहिये.. मगर....... स्वाद अनुसार......
स्वयंपाक करण्याच्या माझ्या आवडीला आजपासून शब्दांकित करायला घेतलं आहे. या ब्लॉगमध्ये रेसिपी मिळेल पण टिपिकल एक टीस्पून रवा चार टीस्पून तूप अशा पद्धतीने नाहीत.
त्या रेसिपीज का केल्या इथपासून करताना काय गंमत झाली इथपर्यंत सगळं असेल यात....
शिवाय फोटोजही असतील, बहुतेक मीच क्लिक केलेले...
कळेलच हळूहळू यात काय असेल.. पण आत्ता थांबते..
कारण....
आपलं ठरलंय... नमक.... स्वाद अनुसार....
No comments:
Post a Comment